کتاب نمایشنامه های فراموش شده اثر جمعی از نویسندگان نشر نیماژ

مجموعه «نمایشنامه‌های فراموش‌شده» آثاری را شامل می‌شود که مخاطب ایرانی پیش‌تر شناختی از آن‌ها نداشته است. شش نمایشنامه از پنج نویسنده‌ی مطرح! این شش نمایشنامه‌ی کوتاه هر کدام سهمی معم در تاریخ تئاتر جهان داشته‌اند.

آنچه در «نمایشنامه‌های فراموش‌شده» انتظارتان را می‌کشد:

کتاب نمایشنامه‌های فراموش‌شده از شش نمایشنامه‌ی گهبان مقبره از رانتس کافکا، معماران از روبر، پرونده و یک زوج ایده‌آل هر دو از تادیوش، یک زن شیرین از آرتور آدامف و روز کلمبوس از اورسون ولز تشکیل شده است.

«نگهبان مقبره» تنها نمایشنامه‌ی فرانتس کافکا، پس از مرگ او منتشر شد. این متن به زندگی و دربار یک شاهزاده می‌پردازد. در این نمایشنامه‌ی تک‌پرده‌ای، کافکا متأثر از پرده‌ی اول نمایشنامه‌ی هملت، رو به اشباح می‌آورد. متن تمثیلی از نظام ناپایدار سیاسی‌ای را به مخاطب خود نشان می‌دهد که در آن چهره‌های فردی تمایلی به حرکت و پیش‌روی ندارند. همه‌ی بحث‌ها، موضوع‌ها و اقدام‌ها در تعادلی فترت‌آلود باقی می‌مانند و به ‌نتیجه‌ی مشخصی نمی‌رسند. زمانی برای اقدام قاطع نیست. علاوه‌ بر این، از یک دوگانگی در زیست حاکم صحبت به میان می‌آید. دو سوی فردیت حقیقی و حضوری نمادین که اینجا در شخصیت شاهزاده نمایان شده است.

«معماران» از روبر پَنژه،نمایشنامه‌ی معماران اثر روبر پَنژه ، نویسنده‌ی آوانگارد و ابزوردنویس فرانسوی، به رابطه‌ی توهم‌آمیز و عجیب یک پادشاه و نخست‌وزیرش می‌پردازد. این اثر برای اولین‌بار در سال 1961 در پاریس منتشر شد. فضای این کار تا حدی مخاطب را به یاد اثری دیگر «ژاک قضاوقدری و اربابش» نوشته‌ی دنی دیدرو می‌اندازد. هرچند در این نمایشنامه‌ی پنژه شخصیت شاه، به‌غایت جذاب‌تر و بازیگوش‌تر از ارباب دیدرو است و البته هنوز پادشاه است و باگای پنژه هم تلخ‌تر، جدی‌تر و درعین‌حال بازیگرتر از ژاک است.

«پرونده» از تادئوش روژه‌ویچ،یک کمدی تک‌پرده‌ای است که برای اولین‌بار در سال 1960 در ورشو منتشر شد. این کمدی به قهرمانی بی‌نام و درعین‌حال با نام‌هایی متعدد می‌پردازد. قهرمانی منفعل که علی‌رغم انتظار عمل قهرمانانه از او، در جهانی سوررئالیستی و با منطقی گم در رویدادهای متعددی که در اتاقش اتفاق می‌افتد، مشارکت دارد. قهرمان این کمدی مردی با سن‌وسال،حرفه و ظاهر نامشخص است. اغلب اوقات قهرمان ما نقشش را رها می‌کند و این بسته به دیگر شخصیت‌هاست که وارد صحنه می شوند. بسیاری از شخصیت‌های این قصه هویتی ثانویه دارند. باقی شخصیت‌ها یا حرفی برای گفتن ندارند یا بسیار کم‌حرفند. مکان صحنه ثابت است. تمام کاری که لازم است انجام شود گذاشتن یک صندلی روی صحنه است؛ درحقیقت این کمدی‌ای امروزی و مدرن و واقع‌گرایانه است.

«یک زوج ایده‌آل» از تادئوش روژه‌ویچ،کوتاه‌ترین نمایشنامه‌ی او است و به نظر می‌رسد این نمایشنامه را در اواسط دهه‌ی 1980نوشته باشد. داستان نمایش در لهستان اتفاق می‌افتد. از زوج پیری که در حومه‌ی شهر زندگی می‌کنند، از طرف شهردار دعوت می‌شود تا در مراسمی شرکت کنند و این دعوت از طریق صدای ضبط‌شده روی تلفن و نامه‌ای پیش‌تر رسیده، اتفاق افتاده و باعث بحثی میان این زوج می‌شود.

«یک زن شیرین» از آرتور آدامف نمایشنامه‌ای است که بر اساس داستانی به همین نام ازفئودور داستایفسکی نوشته شده است. آرتور آدامف این نمایشنامه را ابتدا برای صحنه نوشت و سپس با تغییراتی برای اجرای تله‌تئاتر در تلویزیون فرانسه آن را بازنویسی کرد. این اثر در 1968 نوشته شد و دو سال بعد در آوریل 1970 و تنها یک ماه بعد از مرگ آدامف در تلویزیون ایتالیا نیز جلوی دوربین رفت.

«روز کلمبوس» که با عنوان «سلام آمریکا» هم شناخته می‌شود، به سفارش رادیو سی‌بی‌اس در 1943 نوشته و تولید شد. در این نمایشنامه، اورسن ولز در مقام مجری و در نقش خودش ظاهر می‌شود. این نمایشنامه باعث شد اورسن ولز پنج هفته بعد عنوان «سلام آمریکا» را برای مجموعه برنامه‌ی رادیویی جدید خود انتخاب کند. «سلام آمریکا» از 15 نوامبر 1942 تا 31 ژانویه 1943 از سی.بی.اس پخش شد و تاثیر به‌سزایی در فرهنگ آمریکا گذاشت.